قَالَ الصَّادِقُ ع إِنَّمَا جَعَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الزَّکَاةَ فِی کُلِّ أَلْفٍ خَمْسَةً وَ عِشْرِینَ دِرْهَماً لِأَنَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ الْخَلْقَ فَعَلِمَ غَنِیَّهُمْ وَ فَقِیرَهُمْ وَ قَوِیَّهُمْ وَ ضَعِیفَهُمْ فَجَعَلَ مِنْ کُلِّ أَلْفٍ خَمْسَةً وَ عِشْرِینَ مِسْکِیناً وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَزَادَهُمُ اللَّهُ لِأَنَّهُ خَالِقُهُمْ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِهِمْ‏

من لا یحضره الفقیه، ج‏2، ص: 9، ح 1582
أَبْوَابُ الزَّکَاةِ
بَابُ عِلَّةِ وُجُوبِ الزَّکَاةِ

 همانا خداوند عزّ و جلّ برای هر 1000 درهم ، 25 درهم زکات قرار داده ، زیرا اوست که خلق را آفریده و فقیر و ثروتمند ، ضعیف و قوی مخلوقات را می داند ، پس از هر 1000 نفر ، 25 نفر را فقیر قرار داده و اگر غیر از این بود ، خداوند سهم زکات را بیش از این مقدار واجب می کرد . چون او خالق موجودات است و او به وضع آنها دانا تر است .

حدیث فوق فلسفه مالیات در اسلام و نسبت بین فقیر و غنی و رابطه این نسبت با وضع قانون زکات را بیان می کند . یعنی 2/5 % از انسانها به طور طبیعی فقیر هستند و با وجود اینکه در قدرت الهی امکان بی نیاز بودن آنها از دیگر مخلوقات بود ولی با این حال خداوند ایشان را نیازمند قرار داد تا سبب امتحان خود و اغنیاء گردند . و بر اساس روایات دیگر چنانچه اغنیاء حق فقراء را  از حقوق واجب الهی پرداخت نمایند دیگر فقیری باقی نمی ماند .