بسمه تعالی

اقتصاد گدا پروری آری ، اقتصاد سرمایه داری نه .

     برخی منتقدان سیاست های اقتصادی دولت نهم در زیر سوال بردن سیاست های جاری از زیر پا نهادن هیچ اصلی غفلت نمی کنند تا جایی که توزیع سهام عدالت را اقتصاد گداپروری می نامند ، وارد شدن دولت در بخش مسکن را خلاف اقتصاد آزاد و پیگیری مفسدان اقتصادی را سبب فرار سرمایه دانسته .

     این دسته از معترضان که غالبا از سرمایه داران می باشند هیچ گاه نحوه توزیع سهام عدالت را نقد ننموده اند و هیچ راهکار موثرتری برای رسیدن به عدالت اقتصادی ارائه نمی دهند . بلکه تنها از به خطر افتادن موقعیت خود و از عدم تداوم جذب سود های سرشار برای خود ناراحت اند .

     برای این عده مقدار فشار بر مردم جهت بدست آوردن نیازهای اولیّه زندگی خود اصلاً مهّم نیست بلکه حتی اگر در مقام وزارت ( دولت های قبل ) نیز باشند به سرمایه گذاران بخش مسکن وعده سود پنجاه درصد می دهند . و برایشان اهمیّتی ندارد که این مقدار سود از جیب کدام قشر خارج شده ونصیب چه کسانی می شود .

     در حالیکه سیاست امیرالمومنین علیه السّلام برای اداره جامعه به گونه ای بوده است که از دید آقایان اقتصاد گدا پروری است . یعنی رسیدگی به حال محرومان که مساوی است با کم کردن سود سرشار و ثروت افسار گسیخته برای ثروتمندان . چنانچه حضرت در مورد نحوه تقسیم ثروت در دوران حکومت خود چنین می فرمایند : " لَمْ أَجْعَلْهَا دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاء ". " من اموال را میان ثروتمندان به گردش نینداختم ".

( الکافی     8     58    خطبة لأمیر المؤمنین ع .....  ص : 58 )

     در حالیکه از نظر جامعه سرمایه داری رونق اقتصادی به این معناست که بخش قدرتمند جامعه فعلیت های اقتصادی را به راحتی انجام دهد با ریسک کم و سود قطعی و تضمین شده بالا و نتیجه چیزی غیر از اینکه تا حال در کشورهای سرمایه داری اتّفاق افتاده نیست یعنی بیشترین دریافت بهره بانکی توسط دهک های بالای اقتصادی و بیشترین پرداخت بهره بانکی توسط دهک های پایین اقتصادی صورت می گیرد . طبیعتاً نتیجه ای که حاصل می شود گردش ثروت در دست اغنیاء است .

     کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست و تا امروز سیستم بانکی و مدیریت پول در ایران نیز دنباله رو سیستم کاپیتالیستی بوده است . و آنچه امروزه در آمریکا و برخی دیگر از کشورهای به اصطلاح صنعتی رخ داده است در انتظار ما نیز هست . با این تفاوت که جامعه آنها اشباع شده است و به انتهاء سرمایه داری رسیده است و دیگر دهک های پایین توان سیر کردن دهک های بالا را ندارند . ولی در کشور ما وبرخی کشورهای به اصطلاح در حال توسعه هنوز قشرهای متوسط به پایین جامعه توان زندگی در شالوده کاپیتالیستی را دارند . پس باید زنگ خطر فروپاشی نظام کاپیتالیستی را جدّی گرفت و بدنبال راهکارهای اسلامی برای پیشرفت اقتصادی بود .