... قُلْتُ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ مَا حَقِیقَةُ الْعُبُودِیَّةِ قَالَ ثَلَاثَةُ أَشْیَاءَ أَنْ لَا یَرَى الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ فِیمَا خَوَّلَهُ اللَّهُ مِلْکاً لِأَنَّ الْعَبِیدَ لَا یَکُونُ لَهُمْ مِلْکٌ یَرَوْنَ الْمَالَ مَالَ اللَّهِ یَضَعُونَهُ حَیْثُ أَمَرَهُمُ اللَّهُ بِهِ وَ لَا یُدَبِّرُ الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ تَدْبِیراً وَ جُمْلَةُ اشْتِغَالِهِ فِیمَا أَمَرَهُ تَعَالَى بِهِ وَ نَهَاهُ عَنْهُ فَإِذَا لَمْ یَرَ الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ فِیمَا خَوَّلَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِلْکاً هَانَ عَلَیْهِ الْإِنْفَاقُ فِیمَا أَمَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى أَنْ یُنْفِقَ فِیهِ وَ إِذَا فَوَّضَ الْعَبْدُ تَدْبِیرَ نَفْسِهِ عَلَى مُدَبِّرِهِ هَانَ عَلَیْهِ مَصَائِبُ الدُّنْیَا وَ إِذَا اشْتَغَلَ الْعَبْدُ بِمَا أَمَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى وَ نَهَاهُ لَا یَتَفَرَّغُ مِنْهُمَا إِلَى الْمِرَاءِ وَ الْمُبَاهَاةِ مَعَ النَّاسِ فَإِذَا أَکْرَمَ اللَّهُ الْعَبْدَ بِهَذِهِ الثَّلَاثَةِ هَانَ عَلَیْهِ الدُّنْیَا وَ إِبْلِیسُ وَ الْخَلْقُ وَ لَا یَطْلُبُ الدُّنْیَا تَکَاثُراً وَ تَفَاخُراً وَ لَا یَطْلُبُ مَا عِنْدَ النَّاسِ عِزّاً وَ عُلُوّاً وَ لَا یَدَعُ أَیَّامَهُ بَاطِلًا فَهَذَا أَوَّلُ دَرَجَةِ التُّقَى قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ ....
بحارالأنوار 1 224 باب 7- آداب طلب العلم و أحکامه ....
... عُنوان بصری می گوید : از امام صادق علیه السّلام پرسیدم حقیقت عبودیت در چیست ؟ امام صادق سه مرتبه فرمودند : " اینکه عبد ، مالی را که خدا به او عطا کرده متعلّق به خودش نداند . بخاطر اینکه بندگان مالک چیزی نیستند ، بلکه مال را باید ملک خدا بدانند و آن را در هرچه خدا فرمان داده است قرار دهند [ مصرف کنند ] و عبد برای نفس خود تدبیر نکند [ در خرج کردن بنده نفسش نشود ] و تمام مشغولیّتش در آنچه خداوند امر و نهی نموده قرار گیرد و زمانیکه بنده آنچه خدا به او عطا کرده مال خود نداند ، انفاق کردن در آنچه خدا امرنموده در نظرش آسان می شود . و زمانیکه عبد تدبیرش را به مدبّرش بسپارد ، مصیبتهای دنیا در نظرش پست می شود . و زمانیکه به آنچه خداوند امر و نهی نموده مشغول باشد ، دیگر به جدال و فخر فروشی با مردم نمی پردازد . و آنچه را که مردم دیگر دارند عزیز و بزرگ نمی پندارد . و وقتش را به بطالت نمی گذراند . این است اوّلین درجه تقوا ! خداوند متعال چنین می فرماید : ( آن خانه برتر و والاى آخرت را از آن کسانى قرار مىدهیم که در روى زمین اراده برترى و تسلط (بر دیگران) و فساد و تباهى ندارند، و سرانجام (نیک) از آن پرهیزگاران است .(قصص/83) ) ... "
